نکات جالب در مورد اسب پونی

علاوه بر استفاده‌‌های تزئینی و مسابقات، اسب‌های پونی، یکی از بهترین گزینه‌ها  برای آموزش سوارکاری به کودکان هستند. پونی‌سواری یکی از رشته‌هایی است که می‌تواند علاوه بر ایجاد بستر مناسب برای کشف استعداد و پتانسیل کودکان، زمینه بازی و تفریح آنان را نیز فراهم آورد. جالب است بدانید که کمیته پونی‌سواری نیز در فدراسیون سوارکاری جهانی وجود دارد! این کمیته البته در کشور عزیزمان نیز وجود دارد و مطابق با استانداردهای جهانی، برنامه های مختلفی برای ترغیب و آموزش و ایجاد انگیزه سوارکارانِ کودک و در مرحله بعد برای مسابقات رسمی برنامه ریزی و انجام می‌دهد.به گفته مربیان تخصصیِ پونی‌ سواری، بهترین سن پایه برای سواری این اسب های کوچک، در ۶ سالگی است. البته حداقل سن برای نشستن روی اسب پونی ۳ سال است که کودکان توانایی حفظ تعادل خود را دارند و حداکثر سن برای پونی سواری ۱۴ سال است، که البته با جثه نه خیلی بزرگ. در ابتدای امر کودکان مراحل تئوری و کلاسی را سپری می‌کنند. سپس با کمک یک مربی که این اسب کوچک را نگه می‌دارد مراحل آموزشی را طی می‌کنند. بهتر است بدانید که برخلاف تصور اکثر مردم آموزش سوارکاری با پونی‌ها به هیچ وجه نسبت به دیگر ورزش‌ها گران‌ نیست.

انواع پونی ها

پونی ویلزی نوعی از این حیوان است که خود به ۴ دسته تاتویِ ویلزی، تاتویِ پاکوتاه، ویلزی و ویلزیِ کوهستان تقسیم می‌شود. پونی آمریکایی نوع دیگری از این اسب‌ کوچک است. این حیوان از پیوند پونی آپالوسا و شتلند به وجود آمده است. پونی شتلند نوعی از پونی است که قد آن‌ حدود ۱/۱ متر است. در حالت معمول تنها برای هم بازی شدن با کودکان از آن‌ها استفاده می‌کنند. این موجودات زیبا و بانمک معمولا استفاده‌ای برای مسابقات ندارند. پونی کونمارا معمولا ظاهری بسیار زیبا دارند و قدشان هم نسبت به سایر پونی‌ها بلندتر است. این نژاد اغلب برای افراد بزرگسال استفاده می‌شوند. پونی شینکوتگ نوع آخر پونی‌ها است که این گونه وحشی هستند و در جزیره های ساحل ویرجینیا وجود دارند. این پونی تنوع رنگ بسیار گوناگونی دارند.

اسب پونی کوچک و دوست داشتنی

اسب‌ها از گذشته‌های بسیار دور دوست نزدیک انسان‌ها و در دسترس‌ترین وسیله برای حمل و نقل بشر بوده‌اند. اسب‌ها در کنار نجابت و زیبایی، از رام‌ شدنی‌ترین حیوانات بوده‌اند و به همین دلیل مورد استفاده بشر قرار گرفته‌اند. اگر اهل اسب و اسب‌سواری و دنبال کردن این سرگرمی نبوده‌اید، شاید نام پونی و اسب‌ پونی را نشنیده باشید. اسب پونی اسبی است اما با فیزیکی متفاوت‌تر از آنچه که ما از یک اسب عادی سراغ داریم. از نظر جانورشناسان هرگز فرقی بین اسب معمولی و اسب پونی در ژنتیک و مسائل ژنتیکی نبوده و فقط از نظر جُثه و استقامت با هم فرق دارند.اهالی پرورش حیوانات و سوارکاری اسب اما هیچ وقت اسب پونی را در زمره اسب‌های مسابقه‌ای و ورزشی ندانسته‌اند. از این حیوانات تنها برای تزیین، آموزش، استعدادیابی و تفریح کودکان استفاده می‌کنند.استقامت این نوع اسب از خصیصه‌های مهم آن است. توانایی زندگی در هوای سرد و انرژی زیاد به لطف فیزیک منحصر‌به‌فرد، از ویژگی‌های مهم‌ این موجود جذاب است. علاوه بر مناطق سردسیر مانند سیبری و قسمت‌هایی از اروپا، پونی‌ها در مسابقات تزیینی و نمایشی نیز طرفداران فراوانی دارند.با توجه به قوانین بین المللی و برای ایجاد تمایز بین اسب‌های جثه کوچک و بزرگ، قد ۱۴۶ سانتی متر اندازه تمایز بین پونی‌ها و اسب‌های معمولی قرار داده شده است. هر اسب با قد کمتر از ۱۴۶ سانتی‌متر باید در مسابقات و فعالیت‌های پرورشی پونی قرار بگیرد. اسب‌های بالای این اندازه در زمره اسب‌های معمولی هستند. ناگفته نماند این اندازه استاندارد وضع شده معایبی نیز در پی داشت. به‌طور مثال برخی گونه‌های اسب مانند اسب‌عرب با آنکه اصلا جزو پونیها نیستند اما برخی که قدی کوتاه‌تر از ۱۴۶ سانتی‌متر دارند طبق قوانین در مسابقات و فعالیت‌های رقابتی پونی‌ ها فعالیت می‌کنند.

تاریخچه اسب

طبق يافته هاي فسيلي ، منشاء تکامل اسبهای امروزي از پستاندار كوچكي به نام ائوهيپوس كه شباهت زيادي به روباه داشته و حدود ششصد ميليون سال قبل ، يعني دوران ائوسن از نظر زمين شناسي است و می توان نتیجه گرفت كه از نظر تكاملي اسبهاي امروزي درطي ميليونها سال از اين پستاندار كوچك منشاء گرفته اند . بلندی اين جانور در حدود 30 الي 35 سانتيمتر بوده ودر جهان گسترش یافته بوده است. بدن آن گرد و داراي پشتي خميده بوده و از کف پنجه های خود در هنگام راه رفتن استفاده می کرده است . در اندام حركتي قدامي خود 4 ُ در اندامي خلفي خود 3 انگشت داشته است . حدود 13 نوع از اين جاندار درقسمت های مختلف آمريكاي شمالي و انگلستان ، سوئيس ، فرانسه و بلژيک يافته شده است . بنابر كشفيات بعمل آمده نه تنها طويل شده وكاهش تعداد تدريجي اندامهاي حركتي اسب استنباط مي شود ، بلكه تغييراتی كه بصورت طویل شدن گردن و جمجمه همراه با تغيير عادات چرا كردن ( مانند خوردن ميوه هاي آبدار كه در بالاي سطح زمين وجود دارند) به رژيم علف خواري ( خوردن علف هاي خشبي و سخت از سطح زمين ) ايجاد شده را مي توان نتیجه گرفت. گرچه اولين فسيل يافت شده از ائوهيپوس به ثبت رسيده است ، ولي مي توان گفت كه اين جانور كوچك اندام از يك دودمان اصلي پستاندار كه در ابتدا داراي 5 انگشت بوده تكامل يافته است . ميليونها سال بعد انواع تكامل يافته اين حيوان ( در حدود 57 ميليون سال ) بنام تک سميان دوران پليوسن با نام پليوهيپوس شكل گرفتند. يافته هاي باستان شناسي در ايران توسط آقاي ماكنم ، يكی از معاونان دومرگان باستان شناس معروف ، فسيل این دام يك نوع اسب به نام هيپاريون در سال 1904 ميلادي در ناحيه مرزه چال مراغه یافته شدكه مربوط به اواخر دوران سوم زمين شناسی يعنی پليوسن و قبل از فوارن آتشفشان سهند ( بيش از يك ميليون سال قبل ) مي باشد . با آغاز دوره يخبندان در كره زمين و تغييرات شرایط جوی انواع مختلف پليوهيپوس مهاجرت های گسترده ای به قاره های قديم ( آسيا ، اروپا و آفريقا ) شروع كردند . بنابر دلايلی كه هنوز مشخص نيست قاره آمريكا بطور ناگهاني و پس از قطع ارتباط آن با قاره هاي قديم ، از وجود پليوهيپوس پاك گرديد. انواع مختلف پليوهيپوس در طي این مهاجرت ها در بخشهاي آفريقا و اروپا و آسيا پراكنده شدند و منشاء انواع مختلف حیواناتی از قبیل :گور خر ، خر و چهار تيپ از اجداد اوليه اسبهاي امروزي گرديدند . بنابر اين اسب های امروزی دارای چهار جد اوليه هستند و از نظر تاريخ فلات کشور ايران منطبق بر محدوده جغرافيائی پراكندگی دو نوع از انواع چهار گانه اين اجداد محسوب مي شود . اسبهاي نژاد تركمن و كاسپين موجود در ایران پس از گذشت حدود یک ميليون سال از پيدايش آن دو نوع اجداد اوليه اسب ، هنوز بعنوان شبيه ترين اسبهاي موجود در جهان به اجداد نخستین خود محسوب مي شوند و مورد توجه خاص جهانيان و پژوهشگران قرار گرفته اند .  

مشاهده اخبار و مقالات